خیلی شنیده بودم که قشنگه برا همین خریدمش.
کتاب در واقع همه ی ذهنیات یه پسر نوجوون رو داره، تمام چیزی که درمورد همه چی فکر میکنه.. من روی مودش بودم، برا همین خیلی منو گرفت و دوستش داشتم و همش می دیدم مثل منه فکراش چقد... اگه توی سن 13 تا 17 باشین، همش همذات پنداری می کنین، اگه بزرگ تر باشین، حقیقتا نمی دونم درمورد کتاب چی فکر می کنین، اگه از سیزده سنتون کمتره، بذارین بزرگ تر شین که از خوندنش لذت ببرین:)
چندتا بریده از کتاب:
” همهٔ ابلهان زمانی‌که آن‌ها را ابله صدا می‌زنی، ناراحت می‌شوند. “
” همیشه آدم مجبور است از دیدن کسی که اصلاً خوشحال نشده، به دروغ بگوید خوشحال شدم. “
” وقتی آدم زنده نیست گل به چه دردش می‌خورد؟ “
” ولی من هنوزم اونو دوسش دارم. یعنی به‌نظرت نمی‌تونم دوسش داشته باشم؟ یعنی وقتی کسی مرد، دیگه نباید دوسش داشت؟ مخصوصاً اگه کسی که مرده هزار برابر بهتر از زنده‌هایی که در اطرافت هستند، باشه؟ “
