گذشته، گذشته!

سلام

نصفه شبی گفتم بیام اینجا رو چک کنم. اومدم و کامنتاتونو دیدم و غش کردم:') بعدش رفتم وبلاگمو چک کردم و چندتا ستون مطلب دیدم که توی قالبای نامیزون نوشته شدن‌ و همین. 

راستش قبلا فکر این روزا رو نمیکردم که وقتم انقدر باریک و فسقلی بشه که حتی یادم نمونه بیام اینجا... الان ولی اوضاعم فرق کرده، الان یه آدم دیگه شدم، در واقع همون آدم قبلیم فقط یکم تجربه ها به صورت آپشن وار ریختن روم.

این وبو دوست داشتم، کیوت بود، مهربون بود، آخرین پستشم که امیلی بود(دیگه چهپایانی خوشگل تر از این؟؟) نگهش میدارم اگهدلم یاد اون روزا رو کرد:") 

خیلی مهربونین که الان این پستو خوندین. کم پیدام ولی از این به بعد اگه خواستم پست بذارم، تو این وبم: confused.blog.ir

دوساعت وقت داری؟؟

میخوام بهت یه فیلم معرفی کنم که نه صامته و نه سیاه و سفیدD:  خیالت راحت:))

تایم فیلم حدود دوساعته، پس اگه وقت داری، حتماا ببینش:")

Ameli 

امیلی یه فیلم به زبان فرانسویه. داستانش درباره وختری به اسم امیلی‌ه که یه جورایی متفاوته. اون به این نتیجه میرسه که زندگی مردم دچار به هم ریختگیه پس سعی میکنه اونا رو درست کنه...

فیلم رو از هر نظر بررسی میکنم، عالیه👌 

موسیقی متن های خیلی قشنگ، بازی خوب، فیلنامه عالی، ایده دست اول و خلاصه که از دستش ندین*^* 

سوالی داشتین، بپرسین😉

باز هم سینمای کمدیD:

ماکس لندر: کمدینی اشرافی که همیشه بی چون و چرا، نقش هاش توی طبقه ی اشراف بود و در فیلمها شخصیت آراسته و بی عیب و نقصی داشت. قبل از چاپلین بود و روی چاپلین تاثیر گذاشت.

 

برادران مارکس پل بین سینمای کمدی صامت پرجنب و جوش و ناطق با با آرامش بودند و بین ناطق و صامت تعادلی به وجود آوردن که هم خنده دار بود و هم قانون کمدی های بعد از اون رو شکل داد.

فیلمهاشون: سوپ اردک، شبی در اپرا، در سیرک

 

+ یکم دیگه از چاپلین: از زبان چاپلین رقص و موسیقی بیان مستقیم آزادی بود. او ظاهری ساده، شوخ طبع و پر انرژی دارد و مملو از خوش بینیه که در تضاد با دنیای بی رحم، پلیسها و آدمهای آزار دهنده‌ی فیلمهاشه. توی فیلمهای چاپلین حتی فضای منفی و ظالمانه هم نمی تونه از پا درش بیاره و همیشه با خوش بینی جلو میره. ظاهر چاپلین ظاهر یه فقیر خوش پوش و خوش بینه و مشخصا متعلق به قشر کارگر و ضعیف جامعه‌س.