سلام، خوب قبلا چندتا وبلاگ داشتم ولی الان که دارم این وبلاگ رو شروع میکنم، احساس بچه ای رو دارم که توی جمع بزرگترا به سختی میتونه اظهار نظر کنه. اما واقعا جالبه که آدم حتی زمانی که داره یه کار تکراری رو انجام میده، اونو طوری انجام بده که انگار اولین باره، این طوری هرروز خودشو به چالش میکشه و هر بار اون کار به طرز معجزه آسایی براش جذاب میشه!
البته که تجربیات باقی میمونن، بعد از انجام یه کار شاید دفعه دوم محتاط تر میشی، و دفعه سوم بیشتر، و به مرور اونقدر محتاط میشی که شاید دیگه نتونی کاری انجام بدی... نمی خواستم حرف ناامید کننده ای بزنم، فقط می خواستم بگم که هر اتفاقی، هررر اتفاقی جاش باقی میمونه، توی قلب یا زندگی افراد، برای همینه که ما آدما باید بیشتر حواسمون باشه که چیکار میکنیم...!
